Ανοιχτή Επιστολή Ένωσης Συλλόγων Γονέων ∆ήµου Πεντέλης

Αγαπητοί γονείς, µαθητές και εκπαιδευτικοί,

Μια νέα σχολική χρονιά βρίσκεται στην αφετηρία της γεµάτη όνειρα, προσδοκίες αλλά και πολλά προβλήµατα.

∆υστυχώς η δηµόσια εκπαίδευση σε όλες τις βαθµίδες της, όχι µόνο δεν γλίτωσε από τις περικοπές στον προϋπολογισµό της αλλά βρέθηκε και στο επίκεντρο δραµατικών αλλαγών από τη πρωτοφανή σε ένταση και έκταση κρίση που σαρώνει την ελληνική κοινωνία.

Έτσι φέτος η σχολική χρονιά ξεκινά µε ακόµη µικρότερους προϋπολογισµούς για λειτουργικές

δαπάνες στα σχολεία, µε λιγότερους εκπαιδευτικούς που αρκετοί ακόµη δεν γνωρίζουν σε ποια σχολεία και σε ποιες περιοχές θα διδάξουν, µε περισσότερους µαθητές ανά τάξη, µε καθολικές αλλαγές στο Λύκειο, που ψηφίστηκαν χθες για να ισχύσουν από αύριο, χωρίς καµία επιµόρφωση για αυτούς που θα την υλοποιήσουν αλλά και προετοιµασία αυτών που θα τις υποστούν, µετατρέποντας το σε έναν εξεταστικό µαραθώνιο µε τεράστιο οικονοµικό και ψυχολογικό κόστος για τους µαθητές/-τριες και τις οικογένειές τους.

Στο πλαίσιο αυτό οι εκπαιδευτικοί εγκαινιάζουν έναν τολµηρό και δύσκολο απεργιακό αγώνα απέναντι στον οποίο οφείλουµε να σταθούµε τουλάχιστον µε σεβασµό και νηφαλιότητα.

Η Ένωση Συλλόγων Γονέων των σχολείων του δήµου Πεντέλης σε συνεργασία µε τους συλλόγους του κάθε σχολείου και τους διευθυντές, θα ενηµερωθεί και θα καταγράψει άµεσα το επόµενο χρονικό διάστηµα τις όποιες ελλείψεις και δυσλειτουργίες υπάρχουν στα σχολεία της πόλης µας προκειµένου να προβεί στις απαραίτητες παρεµβάσεις προς τις αρµόδιες υπηρεσίες για την ανάδειξη και την αντιµετώπισή τους.

Καλούµε τους γονείς µέσα στη δύσκολη καθηµερινότητα που αντιµετωπίζει ο καθένας, µε πνεύµα συλλογικότητας και αλληλεγγύης να συµµετάσχουν και να δραστηριοποιηθούν στους συλλόγους του σχολείου που φοιτά το παιδί τους, έτσι ώστε όλοι µαζί µε περισσότερη δύναµη να διεκδικήσουµε ένα καλύτερο επίπεδο µόρφωσης για τα παιδιά µας µέσα από το δηµόσιο σχολείο.

Καλή πρόοδο στους µαθητές,

Καλή δουλειά στους εκπαιδευτικούς,

Καλή δύναµη στους γονείς.

Μελίσσια 12/9/2013

το ∆.Σ.

Ονειρεύτηκα ένα σχολείο ....

του Δρ Ευστράτιου Παπάνη.(ΠΑΝ/ΜΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ.)


Ονειρεύτηκα ένα σχολείο, που οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και οι μαθητές θα επιλέγουν την ύλη που διδάσκεται, θα την αναθεωρούν, θα την ταιριάζουν, θα την αναδεύουν μέχρι να ταιριάξει στο καλούπι του καθενός. Ασύμβατη, παράφορη, επιστημονική και από όλες τις πηγές. 
Μέσα και έξω από την τάξη, μέσα και έξω από την εμπειρία. Θαύμα ο κόσμος και τι να πρωτοδιδάξεις. Θλίψη η εξουσία και τα κράτη, το αυθεντικό και το ατόφιο το ενταφιάζουν στις πρόσκαιρες κι ανέντιμες επιδιώξεις τους. Μαθήματα, που από εμπειρογνώμονες αποφασίζονται, ένα σκοπό υπηρετούν: να μολέψουν την ψυχούλα των παιδιών μας, να ξεχωρίσουν από το Δημοτικό ποιοι προορίζονται για δούλοι και ποιοι για συνεχιστές της δυναστείας.
Ένα σχολείο, που η γλώσσα θα βιώνεται ως επικοινωνία και μέθεξη και οι λέξεις θα έχουν προφερθεί από χείλη ομηρικά, βυζαντινά, από αγρότες και καθημερινούς ανθρώπους, σα συνέχεια, σαν από γενιές, που νεκρανασταίνονται μέσα από αυτήν. Που οι διάλεκτοι και οι προφορές θα αντηχούν παγερά πρωινά στα Τζουμέρκα, αρχέγονα δρώμενα στη Μυτιλήνη, χορούς κρητικούς και καλοκαίρια πυρωμένα στην Κύπρο.
Και που η λέξη θα είναι εξίσου ερωτική είτε ζωοποιείται σε στίχους του Ελύτη είτε τρεμοπαίζει στα συλλαβίσματα ενός παιδιού με σύνδρομο Down.
Ένα σχολείο που η ποίηση, οι τέχνες, το θέατρο θα εξυμνούν την ιδιαιτερότητα, θα αναδεικνύουν την ιερή προσωπικότητα, θα εξάρουν τη μοναδικότητα και που θα εγγυώνται πως δεν υπάρχουν καλοί και κακοί μαθητές, παρά μόνο διαφορετικοί ρόλοι. Ένας να λείψει και η πλοκή ολάκερη και η υπόθεση καταρρέουν.
Ένα σχολείο που θα πει επιτέλους πως ο Θερσίτης και ο Αρχίλοχος είχαν δίκιο και πως η ιστορία δεν προχωρά με τις αυθαιρεσίες των ηγετών, αλλά με το αίμα και τα πάθη των ανθρώπων. Πως σημαντικά δεν είναι τα περιστατικά, που επηρεάζουν το βίο πολλών, αλλά τα κίνητρα τα κοινά, που ξαφνικά ζητούν δικαίωση.
Ένα σχολείο, που δάσκαλοι θα είναι όλοι, οι γονείς, οι εργάτες, ο δημοσιογράφος και ο τεχνίτης, όποιος έχει να διηγηθεί κάτι από την περιπέτεια και τη μάχη και το προνόμιο, που λέγεται ζωή. Ενα σχολείο, που τα λάθη θα είναι η δοκιμασία της μάθησης και το πείραμα πρόβα της αμφισβήτησης.
Ενα σχολείο ευέλικτο, αναπροσαρμοζόμενο, διορατικό, που αμφιβάλλει για το τελεσίδικο, ενθουσιάζεται με το πρωτότυπο, που καλλιεργεί το μύθο, το ρεαλισμό, το βίωμα, που μέσα από τα αντίθετα εφευρίσκει τις συνισταμένες και τις ισορροπίες.
Ένα σχολείο που δεν θα προετοιμάζει τους μαθητές για την κοινωνία, αλλά την κοινωνία για τους νέους ανθρώπους, που θα την απαρτίσουν.

ΕΝΑΡΞΗ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2013-2014

Mετά το καλοκαίρι....

Το καλοκαίρι πέρασε , κάθε κατεργάρης επιστρέφει στον πάγκο του , επιστρέφω και 'γω στον δικό μου....
Καλό φθινόπωρο , καλή δύναμη και όπως φαίνεται θα χρειαστούμε μπόλικη το χειμώνα που μας έρχεται....
Σε 5 μέρες θα βρεθούμε στο σχολείο για τον Αγιασμό . Ελπίζω να μην συναντήσουμε δυσάρεστες εκπλήξεις.

 Το τοπίο σχετικά με τις καθαρίστριες και τους σχολικούς τροχονόμους είναι θολό.
Εύχομαι να ξεδιαλύνει ΆΜΕΣΑ για το καλό όλων και κυρίως των παιδιών . Ενημερώθηκα οτι κάτι φαίνεται να γίνεται με τους τροχονόμους. Το θέμα των καθαριστριών όμως παραμένει...

Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού συνέβησαν και άλλα παράλογα , αλλά θα τα πούμε εν καιρό.

Προς το παρόν έχω να διευκρινίσω μόνο το εξής για να μην παρεξηγούμαστε ¨

Στο συγκεκριμένο blog ο,τι αναφέρεται χωρίς πηγή εκφράζει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ ΚΑΙ ΜΌΝΟΝ ΕΜΈΝΑ . Δεν αντιπροσωπεύω  κανένα  πρόσωπο , φορέα , ομάδα ή άλλο , παρά μονάχα τον εαυτό μου.

Ωστόσο θα φιλοξενώ και απόψεις άλλων κατά βούληση  , είτε συμφωνώ είτε διαφωνώ μ αυτές και θα αναφέρομαι στην πηγή τους σε κάθε  περίπτωση .

Να μαστε καλά λοιπόν να τα λέμε....

Ο ΚΑΒΑΦΗΣ ΣΤΟ 4ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΕΛΙΣΣΙΩΝ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ σε ποιηση ΕΛΥΤΗ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ
ΚΑΤΑΚΟΠΟΣ από τις ουράνιες περιπέτειες, έπεσα τις πρωινές ώρες να κοιμηθώ.

Στο τζάμι, με κοίταζε η παλαιά Σελήνη, φορώντας την προσωπίδα του Ήλιου.

Μ. ΤΡΙΤΗ
ΜΟΛΙΣ ΣΗΜΕΡΑ βρήκα το θάρρος και ξεσκέπασα το κηπάκι σαν φέρετρο. Με πήραν κατάμουτρα οι μυρωδιές, λεμόνι, γαρίφαλο.

Ύστερα παραμέρισα τα χρόνια, τα φρέσκα πέταλα και να: η μητέρα μου, μ’ ένα μεγάλο άσπρο καπέλο και το παλιό χρυσό ρολόι της κρεμασμένο στο στήθος.

Θλιμμένη και προσεκτική. Πρόσεχε κάτι ακριβώς πίσω από μένα.

Δεν πρόφτασα να γυρίσω να δω γιατί λιποθύμησα.

Μ. ΤΕΤΑΡΤΗ
ΟΛΟΕΝΑ ΟΙ ΚΑΚΤΟΙ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ κι ολοένα οι άνθρωποι ονειρεύονται σα να ’ταν αιώνιοι. Όμως το μέσα μέρος του Ύπνου έχει όλο φαγωθεί και μπορείς τώρα να ξεχωρίσεις καθαρά τι σημαίνει κείνος ο μαύρος όγκος που σαλεύει

Ο λίγες μέρες πριν ακόμη μόλις αναστεναγμός

Και τώρα μαύρος αιώνας.

Μ. ΠΕΜΠΤΗ
ΜΕΡΑ ΤΡΕΜΑΜΕΝΗ όμορφη σαν νεκροταφείο
με κατεβασιές ψυχρού ουρανού

Γονατιστή Παναγία κι αραχνιασμένη

Τα χωμάτινα πόδια μου άλλοτε

(Πολύ νέος ή και ανόητα όμορφος θα πρέπει
να ήμουν)

Οι και δύο και τρεις ψυχές που δύανε
Γέμιζαν τα τζάμια ηλιοβασίλεμα.

Μ. ΠΕΜΠΤΗ, β
ΣΩΣΤΟΣ ΘΕΟΣ. Όμως κι αυτός έπινε το φαρμάκι του
γουλιά γουλιά καθώς του είχε ταχθεί
έως ότου ακούστηκε η μεγάλη έκρηξη.

Χάθηκαν τα βουνά. Και τότε αλήθεια φάνηκε
πίσω από το πελώριο πηγούνι ο κύλικας

Κι αργότερα οι νεκροί μες στους ατμούς, εκτάδην.

Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
ΣΑΝ ΝΑ ΜΟΝΟΛΟΓΩ, σωπαίνω.

Ίσως και να ’μαι σε κατάσταση βοτάνου ακόμη
φαρμακευτικού ή φιδιού μιας κρύας Παρασκευής

Ή μπορεί και ζώου από κείνα τα ιερά
με τ’ αυτί το μεγάλο γεμάτο ήχους βαρείς
και θόρυβο μεταλλικό από θυμιατήρια.

Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, β
Αντίς για Όνειρο

ΠΕΝΘΙΜΟΣ ΠΡΑΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ μες στο λιβάνι
αναθρώσκουν παλαιές Μητέρες ορθές σαν κηροπήγια
τυφεκιοφόροι νεοσύλλεκτοι σε ανάπαυση
μικρά σκάμματα ορθογώνια, ραντιστήρια, νάρκισσοι.

Σαν να ’μαι, λέει, ο θάνατος ο ίδιος αλλ’
ακόμη νέος αγένειος που μόλις ξεκινά
κι ακούει πρώτη φορά μέσα στο θάμβος των κεριών
το «δεύτε λάβετε τελευταίον ασπασμόν».

Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ
ΠΕΡΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗ ΧΘΕΣΙΝΗ αϋπνία μου
λίγο, για μια στιγμή, μου χαμογέλασε
η θεούλα με τη μωβ κορδέλα
που από παιδάκι μου κυκλοφοράει τα μυστικά
Ύστερα χάθηκε πλέοντας δεξιά
να πάει ν’ αδειάσει τον κουβά με τ’ απορρίματά μου
- της ψυχής αποτσίγαρα κι αποποιηματάκια -
εκεί που βράζει ακόμη όλο παλιά νεότητα
και αγέρωχο το πέλαγος.

Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ, β
ΠΑΛΙ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ της θάλασσας το μαύρο
εκείνο σύννεφο που ανεβάζει κάπνες
όπως φωνές επάνω από ναυάγιο

Χαμένοι αυτοί που πιάνονται από τ’ Άπιαστα

Όπως εγώ προχθές του Αγίου Γεωργίου ανήμερα
που πήα να παραβγώ μ’ αλόγατα όρθια
και θωρακοφόρους
και μου χύθηκε όλη, όξω απ’ τη γης, η ερωτοπαθής
ψυχή μου.

...."την Άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις» .

  Η χθεσινή βραδιά

στην κατάμεστη Αίθουσα Εκδηλώσεων

του 4ου Δημοτικού Σχολείου ,

ήταν η απόδειξη της πεποίθησής μου

ότι τα "ωραία και  σημαντικά" γίνονται από

 εμπνευσμένες, τολμηρές και ενωμένες παρέες!!!!

         Χθες ,με αφορμή την γιορτή της Δευτέρας τάξης , την παράσταση  "Ο ΚΗΠΟΥΡΟΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ"

όλοι οι εμπλεκόμενοι , παιδιά ,δάσκαλοι ,γονείς

είχαν την ευκαιρία να βιώσουν το θαύμα της  συλλογικότητας και της συνεργασίας.

     Σαν γονέας παιδιού της Β τάξης,

 θέλω να εκφράσω την ευτυχία και την ευγνωμοσύνη μου που παρά τη «βαρυχειμωνιά»

που βιώνουμε σαν κράτος και σαν κοινωνία  ,

εμπνευσμένοι δάσκαλοι  με περίσσευμα αγάπης και τρυφερότητας

μαθαίνουν  τα παιδιά μας να κάνουν πράξη  αυτό που λέει   ο ποιητής   , ότι δηλαδή

...."την Άνοιξη  αν δεν την βρεις , τη φτιάχνεις» .

  Και τα παιδιά είναι αυτά που,

με γνώση και με τέχνη 

θα φέρουν  την  Άνοιξη !!

Και αυτό άς είναι σκοπός και παρηγοριά  για όλους μας!!!

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !!!!!